Yazı

Yürüyüşü sadece yürümekten ibaret görmüyorum. Yürüyüş uzun bir yola çıkmaktır. Yolda olmak ve yol almaktır. Bazen denizde yol alırsınız, bazen karada; bazen havada yol alırsınız bazen de bir bineğin üstünde; at olur, motor olur, araba ya da bisiklet olur. Triatlon…

Sosyal medyada (ve aslında hayatta) koruyucu önlemler; Her yaptığını gösterme! Her konuya girme! Olduğundan daha güzel/yakışıklı görünme! Olduğundan daha sert/yumuşak görünme! Olduğundan daha dindar bile görünme! Her yazılana inanma! Her izlediğine de inanma! Kişinin bir paylaşımıyla değil, tüm hayatıyla/paylaşımıyla değerlendirme…

Tolstoy’un “İnsan Neyle Yaşar” kitabını okuduğumda iyi olmak, iyilik yapmak, güzelliğin peşinde olmak gibi olumlu hasletlerin umudu yeşerttiğini, umudun da bu olumlu hasletleri beslediğini düşünmüştüm… Umut, hayata dair beklentisi ve iddiası olmak demektir. Karamsarlık ise nemelazımcılığa, bencilliğe, hırsa karşılık gelir….

Son iki-üç asırda Batı özentisi şeklinde cereyan eden değişim hamleleri bizi kendimizden uzaklaştırdı. 20.yy’ın ikinci yarısından itibaren köklerimize yaslanmak isteyen yeni bir değişim dalgası oluştu. Dip dalga şeklindeki bu çaba aşama aşama önce eğitim, sonra sosyal ve iktisadi alanda, en…

Hepimizin sınırları var. Doğuştan gelen sınırlar, sonradan çizdiğimiz sınırlar, dayatılan sınırlar, fark edemediğimiz sınırlar… Yürümediğimizde sınırlarımızın farkına da varamayız. Aynı yerde dönüp dolaşırız. Çok daha hareketsiz isek dönüp dolaştığımızı bile fark edemeyiz. Ancak yürüyenler sınırlarının farkında olurlar, sınırlara dayanır ve…

Son dönemlerde yazarlar, düşünce adamları ve kanaat önderleri kamuoyunda paylaştıkları yazı ve düşüncelerde ümitsizliğe götürecek değerlendirmeler yapıyorlar. Geçmişte ne kadar iyi olduğumuzu, iflah olamayacağımızı ve filmin bittiğini anekdotlar da katarak anlatıyorlar… Geçmişin güzelliklerinden, bugünün eksikliklerinden ve hatalarından bahsetmekte sorun yok….

Yaş 45!Yolun yarısı da değil, sonu da. Çünkü uzun bir yolculuk bizimkisi. Ezelden başlayan, ebede devam eden bir yolculuk. ‘Kalubela’da sözü verilmiş, anne rahmiyle startı verilmiş, doğumla hayata göz kırpmış bir yolculuk. Doğumdan ölüme kadar yaşayacağımız hayat, bütün bir hayat…

“Ruhumuzun içinde kar yağar Anamızdan doğduğumuz geceden beri Heybemizi emektar makinelere yükleriz Fikirlerimizi tifil vinçlere İri buğday tanelerinin trenleri yürüttüğünü bilmeyiz Biz yangında koşuyu kaybeden atlarız Biz kirli ve temiz çamaşırları Aynı zaman aynı minval üzere katlarız Biz koşu bittikten…

Sadece kitapları, metinleri okumayız. Hayatı ve olayları okuduğumuz gibi çevremizi ve doğayı da okuruz. Okudukça anlar, anladıkça müktesebatımız ve irademiz ölçüsünce anlamlandırırız. Doğa en saf kitaplardandır. Özellikle bakir kalmış yerlerde yürüdüğümüzde; karmaşasıyla, sıkıntıları ve zorluklarıyla doğanın güzelliğini keşfedebiliriz. “Kusursuz güzellik”…

İnsanız, doğuştan günahkâr yaratılmadık, ancak yaşarken de masum değiliz. Aslında “zübde-i âlem” oluşumuz günahlarımızla, eksiklerimizle, hatalarımızla çelişmiyor. Bu hallerimizin hepsiyle birlikte insanız! İnsan olmaya çalıştıkça, yani ilişki kurdukça, toplumsallaştıkça hem güzelleşir hem kirleniriz. Çünkü ilişki kurduklarımız melek değil. İyisiyle-kötüsüyle; akrabalarımızla,…