Şiir

Kabuktu
Deniz kabuğuydu sanki
Milyonlarca zerrecik arasında
Bir başına batıya yöneldi
Kurtulacaktı
Gökyüzüne baktı
En büyükle selamlaştı
Deniz kabuğuyla vedalaştı
Belliydi
Küçük olan kaybolacaktı
En küçük olan
Tüm insanlık ağlayacaktı
Bir kaç dakikalığına belki
Gökyüzü kararmıştı
Kirlenmişti sanki
Acıydı
Sicim sicim acıydı yüzündeki
Tebessümün örtemediği acı
Haritalar çizdirmişti yüzüne
Gökyüzüne sanki
Deniz kabuğu çürüdü
İnsan çürüdü
Bir bebek baktı gökyüzünden
Tatlıydı
Kararmış kalpler titredi
Arz titredi
Kıyıdaki deniz kabuğu titredi
Her bir kum tanesi
Utancından bağrına bastı
Gökten ineni
Gök kayboldu
Yer kayboldu
Geriye kalan
Bir tebessümdü sanki
Acı bir tebessüm

Halit Bekiroğlu
04.09.2020

20zayıf anlarımızda
en umulmadık cesaretlerle yüzleştik
gençliğin güçlü söylevi yitirilmişti
civanlık anlaşılamamış
ve aslında
aşılamamıştı

nimet kapımıza gelip
bizi yeniden dirilttiğinde
aykırı olmanın ötesinde
yığınlardan farklılaşıldığında
cengaverler türer
yiğitçe gülücük dağıtırlardı

kırkların eşiğinde
diri kalmanın tadına varmak için
fizikötesi bir çaba gerek yiğidim

dirilttikçe dirilten
şehadetinle
bizi de yaşat
civanım

20.08.13
Cağaloğlu

kitap gibi yüküm ağır
omuzlarım yorgun
ve başım dik
seni arıyorum17
beşikten mezara kadar sürecek biliyorum
ey hakikat

buldurmayacağını biliyorum
yine de umudumu koruyorum
bir gün vardırırsın diye
tüm kaçamak bakışlarının ardında sürünmek de var malumum
yine de ben
cüz’üne de olsa
ulaşmak istiyorum
ey hakikat

ihtişamın bilinir
parça parça gösterirsin kendini
haddimize nazire yaparsın sanki
yine de ben
sınırına varmak istiyorum
ey hakikat

hani gazzali kocakarı imanına hasret kalmıştı ya
kim istemez ki
ne haddime ki
biliyorum yoluna bulaşan iflah olmuyor
yine de ben
yolunda olmak istiyorum
ey hakikat

mutluluğa kaptırmadım kendimi
oyunla oyalanmadım
eşiklere yüzsürdüm süründüm
yine de ben
ölesiye seni arıyorum
ey hakikat

Beşiktaş
17.02.2013

geçti
kalktı
yaşlıya hayatı gösterdi
yaşlıya saygıyla gösterdi
çocuğa savaşı öğretti
çocuğa merhametle öğretti

geçti
gitti
giderken maddeyi sevdi
dönerken maddeyi bıraktı
yola ilk çıkana saygı gösterdi
trene binmedi
güneşi unutmadı
hikayesini unuttu
lağımdan tiksinmedi
insandan tiksindi
kabayı anlamadı
bilmezi anladı

geçti
bitti
martıya el salladı
denize olta
şükretti
güneşe veda
etti

uyudu kıyametti
uyandı sırattı
geçti
Sarıyer
13.01.2013